نویسنده: سولماز دانشفراز
به مرور با پا گرفتن محافل هنری مکان‌ها و فضاهایی بسیار اختصاصی‌تر برای نمایش آثار هنری برای عموم مردم تعریف می‌شده
زمانی که صحبت از سینمای محمد رسول اف به میان می‌آید، در نخستین و ابتدایی‌ترین نظر و برخورد به یاد ژانر اجتماعی در سینما می‌افتیم
تجاوز یعنی ورود به حریم تن یا روان یک انسان دیگر علی رغم خواست دیگری و باید گفت تجاوز یعنی غبضه کردن تمام قوای وجودی یک انسان
طبیعت و اجتماع از صافی ذهن هنرمند می‌گذرد و اثری هنری را پدید می‌آوردکه عامل ذهنیت در آن نقش مهمی ایفا می‌کند. به همین دلیل، میان اثر هنری و واقعیت فاصله‌ای غیر قابل برداشت وجود دارد
جهان‌بینی انسان‌های آن دوران برای آیندگان و استمرار آن آیین یا باورها برای نسل‌های بعدی است؛ که این میل به ثبت کردن بعدها در ادیان ابراهیمی به وسیله‌ی کتب مقدس انسجام و تحکم بیشتری گرفت
زمانی که با هجوم یاغی و بی‌امان میل به زایش مواجه می‌شویم، تنها در خلوت آن هنر خلق به معنای واقعی اتفاق خواهد افتاد و این رسمی است مرسوم که تنها مختص به اینجا و اکنون نیست چرا که در طول تاریخ به طور مستمر تکرار شده است