نویسنده: علی فرهمند
محله چینی‌ها پاستیش فیلم-نوآر است و نیز رویکردی پارودیک به آن دارد. محله چینی‌ها نئونوآری است که حساسیت سبکی نوآر را از درون فرومی‌پاشد
مصائب شیرین 2 در ادامه نسخه اولیه‌اش در همین حال و هوا -و به مراتب رادیکال‌تر. حالا دیگر رضا و مونا ازدواج کرده و یک دختربچه هجده‌ساله دارند
آغاز -ساخته دیا کولومبیاکشولی- فیلمی است درباره تقابل امر نمادین و امر واقع، درباره صورت‌بندی‌های برساخته تاریخ مذکر و نقش سرکوب‌شده زن در آن
سفید بافتاری متقارن دارد: روایت دوپاره، صحنه‌های دوگانه و تکرارها و قرینه‌ها، بنای اثر را فرم بخشیده است: پاره نخست در فرانسه می‌گذرد
افسانه اولیس بدون هیچ قضاوت (و نفی جایگاه و اعتبار بدیعی به‌عنوان نویسنده و مترجم) قصد دارد وضعیت نامعلوم چاپ اولیس را آشکار سازد
روایت منهتن یک روایت دوگانه است؛ هم‌زمان که فیلمی است مدرنیستی، نیویورکی، منتسب به رنسانس هالیوود، ضدفرهنگ درباره بحران روابط عاطفی
بی‌پایان درباره چیست؟ -سوءتفاهمی که پای اطلاعات را به میان می‌آورد؟ نمی‌توان گفت بی‌پایان درباره مردی است که سروکارش با مأموران امنیتی می‌افتد
کشتار با اره‌برقی در تگزاس به‌واقع تجربه گرم و سوزنده‌ای است -هرچند این «گرمی» نوعی به‌کارگیری طیف طبایع گوناگون برای توصیف فیلم نیست
حرام‌زاده‌های بیشششرف بیش از آن‌که فیلمی درباره دوران جنگ بین‌الملل دوم باشد، درباره پست-مدرنیسم و امر تاریخ، و هجو کردن سینمای کلاسیک
فیلم یانیک ساخته کوئنتین دوپیو نیز بی‌شباهت به این گزاره‌های سیاست و تاریخ نیست؛ فیلمی که با عنوان‌بندی آغازینش، نرون را تصویر می‌کند