نویسنده: امیر گنجوی

وارد روز پنجم جشنواره ونیز شدیم. نکته‌ای که مشخص است، کیفیت قابل قبول فیلم‌ها است. در حقیقت فیلم‌های درخشانی در این چند روز پخش شده

چیزی که جشنواره ونیز را متفاوت می‌کند در درجه اول این است که تمام مجموعه و اتفاقاتی که در جشنواره رخ می‌دهد از جمله سالن کنفرانس، پذیرایی غیره

فستیوال لوکارنو وارد روز چهارم خودش شده است. لوکارنو محل نمایش فیلم‌های تجربی و فیلم‌هایی است که برای بسط دادن زبان سینما هستند

در این جشنواره انتخاب فیلم‌­های ایرانی همیشه محل نگرانی بوده. این که چه فیلم‌­هایی را می‌‌توانیم انتخاب کنیم و یا مجاز نیستیم

فردا جوایز جشنواره کن اعلام می‌شوند و مراسم اختتامیه برگزار خواهد شد. امروز قرار است آخرین فیلم‌های حاضر در جشنواره اکران شوند.

به روزهای پایانی جشنواره کن نزدیک می‌شویم و تا این لحظه به نظر می‌رسد فیلم‌های کوپه شماره 6 و ماشین من را بران بهترین کارهایی بوده به نمایش در آمده‌اند.

دیشب در سالن لومیر شهر کن، فیلم قهرمان اصغر فرهادی به نمایش گذاشته شد. در این فیلم بیش‌ترین مسأله، قهرمان بودن در دنیای معاصر است.

در این روز فیلم‌های سه طبقه از نانی مورتی، جزیره برگمان و فیلمی از سینمای ژاپن دیدیم که در ادامه‌ به این سه فیلم می‌پردازیم.

از فیلم‌های قابل توجهی که در این روز موفق به تماشای آنها شدیم فیلم روز پرچم (Flag Day) شان پن بود که در بخش اصلی جشنواره کن به نمایش درآمد.

کن به هر شکل باعث شد که چراغ سینما را روشن نگه داشته و سعی کرده با انتخاب فیلم‌هایی که شایسته هستند بینندگان را به برنامه‌های خودش جذب کند.