مطالب یادداشت‌ها

پل شریدر را چگونه به یاد می‌‌آوریم؟ خالق تراویس بیکل و جیک لاموتا یا کارگردان هاردکور و ژیگولوی آمریکایی، شریدرِ فیلمنامه‌‌نویس یا کارگردان، یا اصلا شریدری که به عنوان محقق و نویسنده کتاب ارزشمند سبک استعلایی در سینما می‌‌شناسیم؟

دولمایت می‌تواند به راحتی در دسته بهترین کمدی سال قرار بگیرد. فیلمی بامزه که کمدی‌اش بر پایه دیالوگ‌های هوشمندانه است. بدون ادا و اطوار به سادگی داستان خودش را می‌گوید و با یک خضوع و فروتنی که حاصل یک عمر تجربه بازیگری‌ او است به پایان می رسد.

جهان با من برقص دغدغه‌ی انسانِ امروز را دارد؛ سروش صحت که بدون شک فرزند زمانه خودش است در این فیلم اخلاقیات را در مفهوم کلیِ زیستِ این‌جهانی در دنیای اطراف ما نشانه گرفته و با ایجاد شخصیت‌هایی که هر کدام می‌توانند تیپ و یا نماینده بخشی از یک جامعه بزرگ‌تر باشند، خواسته اقشار مختلف جامعه را هدف قرار دهد.

این هزارتوی غریب به حرکت خود ادامه می‌دهد و هر‌ گاه که صلاح ببیند برای آفرینش آثار جدید، الگو‌های نو -هم‌چون سینمای دیجیتال- خلق می‌کند و یا ابزار‌های بی‌سابقه متناسب با آن را برمی‌گزیند