Close Menu
مجله تخصصی فینیکسمجله تخصصی فینیکس

    Subscribe to Updates

    Get the latest creative news from FooBar about art, design and business.

    What's Hot

    سکوت به مثابه‌ی عصیان | درباره‌ی «پرسونا»ی برگمان

    سمفونی خون و گلوله | یادداشتی بر فیلم جنگاوری به کارگردانی ری مندوزا و الکس گارلند

    رئالیسم اجتماعی در سینمای ایران

    Facebook X (Twitter) Instagram Telegram
    Instagram YouTube Telegram Facebook X (Twitter)
    مجله تخصصی فینیکسمجله تخصصی فینیکس
    • خانه
    • سینما
      1. نقد فیلم
      2. جشنواره‌ها
      3. یادداشت‌ها
      4. مصاحبه‌ها
      5. سریال
      6. مطالعات سینمایی
      7. فیلم سینمایی مستند
      8. ۱۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۴
      9. همه مطالب

      سکوت به مثابه‌ی عصیان | درباره‌ی «پرسونا»ی برگمان

      ۱۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      «گناهکاران»؛ کلیسا، گیتار و خون‌آشام

      ۱۲ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      رئالیسم اجتماعی یا موعظه‌گری در مذمت فلاکت | نگاهی به فیلم «رها»

      ۱۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      حافظه در برابر استبداد | از سازه‌ی روایی تا زیبایی‌شناسی مقاومت

      ۲۰ فروردین , ۱۴۰۴

      برلیناله ۲۰۲۵ | گفتگو با نادر ساعی‌ور

      ۶ اسفند , ۱۴۰۳

      «هیچ حیوانی این چنین درنده نیست»؛ برهان قربانی و روایت امروزی شکسپیر

      ۳ اسفند , ۱۴۰۳

      برلیناله ۲۰۲۵ | گزارش فیلم ماه آبی به کارگردانی ریچارد لینکلیتر

      ۲ اسفند , ۱۴۰۳

      ماه آبی: سرود اندوهگین برای هنر، زیبایی و اشتیاق

      ۳۰ بهمن , ۱۴۰۳

      سمفونی خون و گلوله | یادداشتی بر فیلم جنگاوری به کارگردانی ری مندوزا و الکس گارلند

      ۱۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      یک پنجره برای دیدن؛ ایرانی‌ها | نرگس

      ۱۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پذیرفته شدن فیلم «زن و بچه» به کارگردانی سعید روستایی در کن ۲۰۲۵ جنجال‌برانگیز شد

      ۱۶ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      یک پنجره برای دیدن؛ کلاسیک‌ها | در آستانۀ ۶۰ سالگی «یک مرد و یک زن» و به بهانۀ ادای احترام جشنواره کن ۲۰۲۵ به فیلم

      ۱۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      من با نینو بزرگ شدم | گفتگو با فرانچسکو سرپیکو، بازیگر سریال «دوست نابغه من»

      ۱۹ فروردین , ۱۴۰۴

      اعتماد بین سینماگر و نویسنده از بین رفته است | گفتگو با شیوا ارسطویی

      ۲۴ اسفند , ۱۴۰۳

      گفتگوی اختصاصی | نانا اکوتیمیشویلی: زنان در گرجستان در آرزوی عدالت و دموکراسی هستند

      ۲۳ اسفند , ۱۴۰۳

      مصاحبه اختصاصی | پرده‌برداری از اشتیاق: دنی کوته از «برای پل» و سیاست‌های جنسیت در سینما می‌گوید

      ۱۸ اسفند , ۱۴۰۳

      تاسیانی به رنگ آبی، کمیکی که تبدیل به گلوله شد | نگاهی به فضاسازی و شخصیت‌پردازی در سریال تاسیان

      ۱۴ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      سرانجام، جزا! | یادداشتی بر سه اپیزود ابتدایی فصل دوم سریال آخرین بازمانده‌ از ما

      ۱۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      سریال Andor: چگونه سال‌های «گنگستری» استالین جوان الهام‌بخش مجموعه‌ی جنگ ستارگان شد

      ۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      بازخوانی یک سریال ماندگار | قصه‌های مجید و قصه‌های کیومرث

      ۲۰ فروردین , ۱۴۰۴

      رئالیسم اجتماعی در سینمای ایران

      ۱۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      گزارش کارگاه تخصصی آفرینش سینمایی با مانی حقیقی در تورنتو

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      سینما به مثابه‌ی هنر | نگاهی به کتاب «دفترهای سرافیو گوبینو فیلم‌بردار سینما» اثر لوئیجی پیراندللو

      ۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      دیدن و دریافت در روایتِ فیلم

      ۲۷ فروردین , ۱۴۰۴

      نصرت کریمی؛ دست‌ هنرمندی که قرار بود قطع‌ شود

      ۲۹ فروردین , ۱۴۰۴

      چرا ما می­‌خواهیم باور کنیم که جیم موریسون هنوز زنده است؟

      ۱۸ فروردین , ۱۴۰۴

      هم‌آواز نبود، آوازی هم نبود | نگاهی به مستند «ماه سایه» ساخته‌ی آزاده بیزارگیتی

      ۸ فروردین , ۱۴۰۴

      نصرت کریمی، مردی برای تمام فصول

      ۲۴ اسفند , ۱۴۰۳

      سکوت به مثابه‌ی عصیان | درباره‌ی «پرسونا»ی برگمان

      ۱۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      سمفونی خون و گلوله | یادداشتی بر فیلم جنگاوری به کارگردانی ری مندوزا و الکس گارلند

      ۱۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      رئالیسم اجتماعی در سینمای ایران

      ۱۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      یک پنجره برای دیدن؛ ایرانی‌ها | نرگس

      ۱۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      سکوت به مثابه‌ی عصیان | درباره‌ی «پرسونا»ی برگمان

      ۱۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      سمفونی خون و گلوله | یادداشتی بر فیلم جنگاوری به کارگردانی ری مندوزا و الکس گارلند

      ۱۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      رئالیسم اجتماعی در سینمای ایران

      ۱۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      یک پنجره برای دیدن؛ ایرانی‌ها | نرگس

      ۱۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴
    • ادبیات
      1. نقد و نظریه ادبی
      2. تازه های نشر
      3. داستان
      4. گفت و گو
      5. همه مطالب

      درهم‌ریختگی زبان‌ها

      ۱۴ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نگاهی به داستان «ویزور» نوشته‌ی ریموند کارور

      ۱۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      بازخوانی یک شاهکار | «مسخ» نوشته‌ی فرانتس کافکا

      ۱۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      از آلزایمر و دیگر شیاطین | نگاهی به رمان «ذهن مه‌زده» اثر جی برنلف

      ۴ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نگاهی به داستان «خانواده‌ی مصنوعی» نوشته‌ی آن تایلر

      ۲ فروردین , ۱۴۰۴

      شعف در دلِ تابستان برفی | درباره «برف در تابستان» نوشتۀ سایاداویو جوتیکا

      ۲۸ اسفند , ۱۴۰۳

      رازهای کافکا | نوشتهٔ استوآرت جفریز

      ۲۴ بهمن , ۱۴۰۳

      دربارۀ رمان «آنقدر سرد که برف ببارد» نوشتۀ جسیکا اَو

      ۱۸ دی , ۱۴۰۳

      داستان‌های فینیکس | ۱۵- رفیق

      ۱۶ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      داستان‌های فینیکس | ۱۴- نمایش افسانه‌ای برای وقتی دیگر

      ۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      داستان‌های فینیکس | ۱۳- زمستان استخوان

      ۲ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      داستان‌های فینیکس | ۱۲- هاکلبری فین

      ۲۶ فروردین , ۱۴۰۴

      اعتماد بین سینماگر و نویسنده از بین رفته است | گفتگو با شیوا ارسطویی

      ۲۴ اسفند , ۱۴۰۳

      هر رابطۀ عشقی مستلزم یک حذف اساسی است | گفتگو با انزو کرمن

      ۱۶ اسفند , ۱۴۰۳

      زمان و تنهایی | گفتگو با پائولو جوردانو، خالقِ رمان «تنهایی اعداد اول»

      ۷ اسفند , ۱۴۰۳

      همچون سفر، مادر و برفی که در نهایت آب می‌شود | گفتگو با جسیکا او نویسندۀ رمان «آنقدر سرد که برف ببارد»

      ۲۳ بهمن , ۱۴۰۳

      داستان‌های فینیکس | ۱۵- رفیق

      ۱۶ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      درهم‌ریختگی زبان‌ها

      ۱۴ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نگاهی به داستان «ویزور» نوشته‌ی ریموند کارور

      ۱۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      بازخوانی یک شاهکار | «مسخ» نوشته‌ی فرانتس کافکا

      ۱۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴
    • تئاتر
      1. تاریخ نمایش
      2. گفت و گو
      3. نظریه تئاتر
      4. نمایش روی صحنه
      5. همه مطالب

      گفتگو با فرخ غفاری دربارۀ جشن هنر شیراز، تعزیه و تئاتر شرق و غرب

      ۲۸ آذر , ۱۴۰۳

      او؛ اُگوست استریندبرگ است!

      ۲۸ فروردین , ۱۴۰۴

      کارل گئورگ بوشنر، پیشگام درام اکسپرسیونیستی 

      ۷ فروردین , ۱۴۰۴

      سفری میان سطور و روابط آدم‌ها | درباره نمایشنامه «شهر زیبا» نوشته کانر مک‌فرسن

      ۲۸ دی , ۱۴۰۳

      نمایشی در ستایش هنر تئاتر و بازیگری | نگاهی به نمایش «اکتینگ» به کارگردانی اکبر زنجانپور

      ۸ دی , ۱۴۰۳

      تاب‌آوری در زمانه فردگرایی | درباره نمایش «کتابخانه نیمه‌شب»

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نمایشی درباره زندگی سهراب شهید ثالث | درباره اجرای «فوگ غربت» به نویسندگی و کارگردانی نیما شهرابی

      ۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نمایشی که تمام تماشاگران را از حال می‌­برد

      ۳۰ فروردین , ۱۴۰۴

      اندکی عشق و کمی بیشتر اقتدارگرایی | درباره نمایش «هارشدگی» به کارگردانی پویان باقرزاده

      ۲۱ فروردین , ۱۴۰۴

      تاب‌آوری در زمانه فردگرایی | درباره نمایش «کتابخانه نیمه‌شب»

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نمایشی درباره زندگی سهراب شهید ثالث | درباره اجرای «فوگ غربت» به نویسندگی و کارگردانی نیما شهرابی

      ۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نمایشی که تمام تماشاگران را از حال می‌­برد

      ۳۰ فروردین , ۱۴۰۴

      او؛ اُگوست استریندبرگ است!

      ۲۸ فروردین , ۱۴۰۴
    • نقاشی
      1. آثار ماندگار
      2. گالری ها
      3. همه مطالب

      پنجاه تابلو | ۴۴- فلیکس نوسبام: نقاش هولوکاست

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۳- مردان برهنه از نگاه سیلویا اسلی

      ۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۲- پیتر دویگ: نقاش نقاشان

      ۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۱- اریک فیشل: در جست‌وجوی حقیقت‌های پنهان

      ۲۵ فروردین , ۱۴۰۴

      فرانسیس بیکن؛ آخرالزمان بشر قرن بیستم

      ۲۱ دی , ۱۴۰۳

      گنجی که سال‌ها در زیرزمین موزۀ هنرهای معاصر تهران پنهان بود |  گفتگو با عليرضا سميع آذر

      ۱۵ آذر , ۱۴۰۳

      پنجاه تابلو | ۴۴- فلیکس نوسبام: نقاش هولوکاست

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۳- مردان برهنه از نگاه سیلویا اسلی

      ۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۲- پیتر دویگ: نقاش نقاشان

      ۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۱- اریک فیشل: در جست‌وجوی حقیقت‌های پنهان

      ۲۵ فروردین , ۱۴۰۴
    • موسیقی
      1. آلبوم های روز
      2. اجراها و کنسرت ها
      3. مرور آثار تاریخی
      4. همه مطالب

      در فاصله‌ای دور از زمین | تحلیل جامع آلبوم The Overview اثر استیون ویلسون

      ۱۷ فروردین , ۱۴۰۴

      گرمی ۲۰۲۵ | وقتی موسیقی زیر سایه انتقادات و مصالحه قرار می‌گیرد

      ۱۲ اسفند , ۱۴۰۳

      دریم تیتر و Parasomnia:  یک ادیسه‌ی صوتی در ناخودآگاه ما

      ۲ اسفند , ۱۴۰۳

      وودستاک: اعتراضی فراتر از زمین‌های گلی

      ۲۳ دی , ۱۴۰۳

      چرا ما می­‌خواهیم باور کنیم که جیم موریسون هنوز زنده است؟

      ۱۸ فروردین , ۱۴۰۴

      زناکیس و موسیقی

      ۲۷ دی , ۱۴۰۳

      چرا ما می­‌خواهیم باور کنیم که جیم موریسون هنوز زنده است؟

      ۱۸ فروردین , ۱۴۰۴

      در فاصله‌ای دور از زمین | تحلیل جامع آلبوم The Overview اثر استیون ویلسون

      ۱۷ فروردین , ۱۴۰۴

      گرمی ۲۰۲۵ | وقتی موسیقی زیر سایه انتقادات و مصالحه قرار می‌گیرد

      ۱۲ اسفند , ۱۴۰۳

      دریم تیتر و Parasomnia:  یک ادیسه‌ی صوتی در ناخودآگاه ما

      ۲ اسفند , ۱۴۰۳
    • معماری

      معماری می‌تواند روح یک جامعه را لمس کند | جایزه پریتزکر ۲۰۲۵

      ۱۴ فروردین , ۱۴۰۴

      پاویون سرپنتاین ۲۰۲۵ اثر مارینا تبسم

      ۱۶ اسفند , ۱۴۰۳

      طراحان مد، امضای خود را در گراند پَله ثبت می‌کنند | گزارشی از Runway مد شانل

      ۹ اسفند , ۱۴۰۳

      جزیره‌ کوچک (Little Island)، جزیره‌ای سبز در قلب نیویورک

      ۲۵ بهمن , ۱۴۰۳

      نُه پروژه‌ برتر از معماری معاصر ایران | به انتخاب Architizer

      ۱۸ بهمن , ۱۴۰۳
    • اندیشه

      جنگ خدایان و غول‌ها

      ۳۱ فروردین , ۱۴۰۴

      ملی‌گرایی در فضای امروز کانادا: از سرودهای جمعی تا تشدید بحث‌های سیاسی

      ۴ فروردین , ۱۴۰۴

      ترامپ و قدرت تاریخ: بازخوانی دیروز برای ساخت فردا

      ۶ بهمن , ۱۴۰۳

      در دفاع از زیبایی انسانی

      ۱۲ دی , ۱۴۰۳

      اسطوره‌ی آفرینش | کیهان‌زایی و کیهان‌شناسی

      ۲ دی , ۱۴۰۳
    • پرونده‌های ویژه
      1. پرونده شماره ۱
      2. پرونده شماره ۲
      3. پرونده شماره ۳
      4. پرونده شماره ۴
      5. پرونده شماره ۵
      6. همه مطالب

      دموکراسی در فضای شهری و انقلاب دیجیتال

      ۲۱ خرداد , ۱۳۹۹

      دیجیتال: آینده یک تحول

      ۱۲ خرداد , ۱۳۹۹

      رابطه‌ی ویدیوگیم و سینما؛ قرابت هنر هفت و هشت

      ۱۲ خرداد , ۱۳۹۹

      Videodrome و مونولوگ‌‌هایی برای بقا

      ۱۲ خرداد , ۱۳۹۹

      مسیح در سینما / نگاهی به فیلم مسیر سبز

      ۱۵ مرداد , ۱۳۹۹

      آیا واقعا جویس از مذهب دلسرد شد؟

      ۱۵ مرداد , ۱۳۹۹

      بالتازار / لحظه‌ی لمس درد در اتحاد با مسیح!

      ۱۵ مرداد , ۱۳۹۹

      آخرین وسوسه شریدر

      ۱۵ مرداد , ۱۳۹۹

      هنرمند و پدیده‌ی سینمای سیاسی-هنر انقلابی

      ۱۲ مهر , ۱۳۹۹

      پایان سینما: گدار و سیاست رادیکال

      ۱۲ مهر , ۱۳۹۹

      گاوراس و خوانش راسیونالیستی ایدئولوژی

      ۱۲ مهر , ۱۳۹۹

      انقلاب به مثابه هیچ / بررسی فیلم باشگاه مبارزه

      ۱۲ مهر , ۱۳۹۹

      پورن‌مدرنیسم: الیگارشی تجاوز

      ۲۱ بهمن , ۱۳۹۹

      بازنمایی تجاوز در سینمای آمریکا

      ۲۱ بهمن , ۱۳۹۹

      تصویر تجاوز در سینمای جریان اصلی

      ۲۱ بهمن , ۱۳۹۹

      آیا آزارگری جنسی پایانی خواهد داشت؟

      ۲۱ بهمن , ۱۳۹۹

      سیاست‌های سینما و جشنواره‌های ایرانی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      خدمت و خیانت جشنواره‌ها

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      اوج و حضیض در یک ژانر / فیلم کوتاه ایرانی در جشنواره‌های خارجی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      درباره حضور فیلم‌های محمد رسول اف در جشنواره‌های خارجی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      سیاست‌های سینما و جشنواره‌های ایرانی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      اوج و حضیض در یک ژانر / فیلم کوتاه ایرانی در جشنواره‌های خارجی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      درباره حضور فیلم‌های محمد رسول اف در جشنواره‌های خارجی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      ناشاد در غربت و وطن / جعفر پناهی و حضور در جشنواره‌های جهانی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰
    • ستون آزاد

      نمایش فیلم مهیج سیاسی در تورنتو – ۳ مِی در Innis Town Hall و Global Link

      ۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      آنچه پالین کیل نمی‌توانست درباره‌ی سینمادوستان جوان تشخیص دهد

      ۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      هر کجا باشم، شعر مال من است

      ۳۰ اسفند , ۱۴۰۳

      لهجه من، هویت من: وقتی نژادپرستی زبانی خودش را پشت تمسخر پنهان می‌کند

      ۱۴ اسفند , ۱۴۰۳

      کانادا: سرزمین غرولند، چسب کاغذی و دزدهای حرفه‌ای!

      ۱۱ دی , ۱۴۰۳
    • گفتگو

      ساندنس ۲۰۲۵ | درخشش فیلم‌های ایرانی «راه‌های دور» و «چیزهایی که می‌کُشی»

      ۱۳ بهمن , ۱۴۰۳

      روشنفکران ایرانی با دفاع از «قیصر» به سینمای ایران ضربه زدند / گفتگو با آربی اوانسیان (بخش دوم)

      ۲۸ شهریور , ۱۴۰۳

      علی صمدی احدی و ساخت هفت روز: یک گفتگو

      ۲۱ شهریور , ۱۴۰۳

      «سیاوش در تخت جمشید» شبیه هیچ فیلم دیگری نیست / گفتگو با آربی اُوانسیان (بخش اول)

      ۱۴ شهریور , ۱۴۰۳

      مصاحبه اختصاصی با جهانگیر کوثری، کارگردان فیلم «من فروغ هستم» در جشنواره فیلم کوروش

      ۲۸ مرداد , ۱۴۰۳
    • درباره ما
    مجله تخصصی فینیکسمجله تخصصی فینیکس
    ادبیات

    به‌دام‌افتادن زنان؛ تحلیل نمایشنامه‌ی فِفو و دوستانش

    پریسا جوانفرپریسا جوانفر۱ تیر , ۱۴۰۳
    اشتراک گذاری Email Telegram WhatsApp
    اشتراک گذاری
    Email Telegram WhatsApp

    «فِفو و دوستانش» به‌عنوان شناخته‌شده‌ترین نمایشنامه‌ی «ماریا ایرِنه فورنِس» یک نمایشنامه‌ی ابزورد است. این نمایشنامه به‌خاطر بازیگران تماماً زن، نقش‌های جنسیتی و انحراف جسورانه‌اش از نمایش مرسوم صحنه و مشارکت تماشاگران، غالباً به عنوان یک نمایشنامه‌ی فمینیستی و آوانگارد مورد توجه قرار گرفته است. گرچه ماریا ایرِنه فورنِس آن را نه یک نمایشنامه‌ی فمینیستی که یک نمایشنامه‌ی طرفدار زنان نامیده است. ففو و دوستانش در سال 1977 خارج از «برادوِی» روی صحنه رفت. همان سال جایزه‌ی «اوبی» را از آن خود کرد و تا سال بعد یعنی سال 1978 که چند اجرای دیگر در امریکا داشت، جایزه‌ی منتقدان درام لس آنجلس را هم دریافت کرد. ففو و دوستانش به ترجمه‌ی پرستو گرانمایه توسط نشر ثالث به تازگی منتشر شده است. این یادداشت به تحلیل این نمایشنامه خواهد پرداخت.

    ماریا ایرِنه فورنِس نمایشنامه‌نویس، کارگردان تئاتر و معلم کوبایی-آمریکایی بود که نیمه‌ی دوم قرن بیستم در سالن‌های تئاتر خارج از برادوی و تئاتر تجربی کار می‌کرد. نمایشنامه‌های او طیف گسترده‌ای از مضامین را شامل می‌شوند. او که با نام «ایرنه» شناخته می‌شود، 9 جایزه‌ی تئاتر اوبی (Obie مخفف Off-Broadway award) را دریافت کرده که جایزه‌ی سالانه‌ای است برای نمایش‌های خارج از برادوی. همچنین فینالیست جایزه‌‌ی پولیتزر درام در سال 1990 هم بوده. ایرنه نمایشنامه‌های زیادی نوشته و به اجرا درآورده که از بین آن‌ها به‌جز فِفو و دوستانش دو نمایشنامه‌ی «دانوب» و «دکتر خی ئل» هم به فارسی ترجمه شده است.

    هشت شخصیت‌ زن

    (هشدار اسپویل)

    این نمایشنامه هشت شخصیت دارد که ففو شخصیت اصلی نمایشنامه آن‌ها را دور هم جمع می‌کند. او شخصیتی پیچیده دارد و بقیه‌ی شخصیت‌ها در برابر او زنده می‌شوند. ففو غیرقابل‌پیش‌بینی است و کارها را عجولانه و بدون فکر انجام می‌دهد. از طرفی از دوستانش مراقبت می‌کند. ففو دارای بسیاری از ویژگی‌های مردانه‌ی زمان خود است. اسلحه دست می‌گیرد و با شلیک به همسر خارج از صحنه‌اش؛ فیلیپ، با او و با زنانگی‌اش مبارزه می‌کند. ففو درباره‌ی فیلیپ به جولیا می‌گوید: «من به او نیاز دارم جولیا. من به لمس او نیاز دارم. من به بوسه‌ی او نیاز دارم. من به شخصی که او است نیاز دارم.» بنابراین او قدرتمند و درعین‌حال ضعیف و شکست‌خورده است و در بین نقش‌هایش به دام افتاده است. بااین‌حال سایر زنان را به دلیل ضعف‌شان مورد انتقاد قرار می‌دهد.

    جولیا روی ویلچر نشسته. او در یک حادثه‌ی شکار وقتی آهویی مورد اصابت گلوله قرار گرفته، فلج شده. از آن‌جایی که گاهی بی‌اختیار راه می‌رود، به نظر می‌رسد توهم بیماری دارد. او با مردی در خیال خود صحبت می‌کند. اعمال او نشان‌دهنده‌ی تسلیم بودن در برابر مردان است. جولیا می‌گوید: «اگر مردی مرتکب عمل شیطانی شود، شایسته‌ی دلسوزی است. شر از بیرون او آمده و درونش حلول کرده. زن شر را تولید می‌کند.» او در بخش دوم در توهم خود در صحبت با مردی مونولوگی ضدزن دارد. او آینه‌ی ففو است که در ازدواج خود فلج است و در دام آن گرفتار است.

    سیندی و کریستینا اولین کسانی هستند که به خانه ففو می‌رسند. آن‌ها هر دو مطمئن نیستند که چگونه با ففو برخورد کنند و در برابر افکار و اعمال ضدزن او متعجب هستند.

    پائولا و سیسیلیا قبلاً صمیمی بوده‌اند، اما در سال‌های اخیر از هم دور شده‌اند. آن‌ها احتمالاً عاشق بوده‌اند و در این مهمانی آن‌ها با بوسیدن هم احتمالاً دوباره به‌هم برمی‌گردند.

    اِما یک شخصیت سرزنده و کنشگر است که کارگردان و نقش اصلی طرح خیریه است. او در این طرح متنی از «اِما شریدن فرای» __بازیگر، نمایشنامه‌نویس و معلم آمریکایی__ می‌خواند. این متن در رابطه با محدودشدن توسط محیط و جامعه است.

    سو آخرین دوست ففو است که گفتگوهای جزئی با جولیا و پائولا دارد و به عنوان دوستی مفید ظاهر می‌شود و سعی می‌کند سوپ خود را به جولیا بدهد. او همچنین درباره‌ی فشارهای وارده بر زن‌ها در محیط دانشگاه صحبت می‌کند که چطور آن‌ها دست‌کم گرفته و وادار می‎شوند به کار نکرده‌ اعتراف کنند.

    در این نمایشنامه هیچ شخصیت مردی وجود ندارد، اما به چند مرد هم اشاره می‌شود: باغبان، برادر ففو، شوهر ففو و مردانی با هویت نامعلوم.

    پلات

    ففو و هفت دوست زنش در خانه‌ی ففو گرد هم می‌آیند تا یک سخنرانی برای خیریه‌ی خود در راستای آموزش مدرسه تمرین کنند. هر شخصیت در این رویداد نقشی را ایفا می‌کند. این نمایشنامه در یک روز بهاری از حوالی ظهر شروع می‌شود و در شب به پایان می‌یابد و در صحنه‌ای که برای یکی از آن‌ها حادثه‌ای احتمالاً مرگ رخ داده به اوج خود می‌رسد.

    این نمایشنامه که تمرکزش بیشتر بر شخصیت‌ها و مضامین زنانه است تا پیرنگ، به سه پرده __که ایرنه آن را بخش نامیده__ تقسیم می‌شود. بخش اول اتاق نشیمن خانه‌ی روستایی ففو است. بخش دوم در چهار قسمت مختلف خانه قرار دارد: چمن، اتاق کار، اتاق خواب و آشپزخانه. ایرنه با مخدوش کردن صحنه‌بندی متعارف، دیوار چهارم را حذف می‌کند و صحنه‌ها در چندین مکان به طور همزمان در سراسر تئاتر پخش می‌شوند. تماشاگران برای تماشای هر صحنه به گروه‌هایی تقسیم می‌شوند، هر صحنه را می‌بینند و سپس به صحنه‌ی بعدی می‌روند. صحنه‌ها آن‌قدر تکرار می‌شوند تا هر چهار گروه هر چهار صحنه را ببیند. این ساختارشکنی صحنه که خود ابزورد است را صحنه‌بندی متناوب (Alternative Staging) می‌گویند و با نوع نمایشنامه که ابزود است هماهنگی دارد. این صحنه‌های منفرد تضاد را در تمام زندگی زنان برجسته می‌کنند و بنابراین مبارزه‌ی فمینیستی جمعی‌تری را نسبت به رویکرد معمولی فمینیستی موج اول که بر وجود و حقوق زنان تأکید می‌کرد نشان می‌دهد. بخش سوم هم به تمرین سخنرانی و تعامل زن‌ها می‌پردازد و با حادثه‌ای برای یکی از آن‌ها تمام می‌شود.

    تناسب ستینگ با خوانش فمینیستی و موضوع آن

    نمایشنامه‌ی ففو و دوستانش در دهه‌ 1970 نوشته شده؛ زمانی که موج دوم فمینیسم در اوج خود به سر می‌برد و فمینیسم در حال تبدیل شدن به یک نیروی قوی‌تر در جامعه است. دورانی که تلاش می‌شود تصورات کلیشه‌ای درباره‌ی زن‌بودگی تغییر کند. داستان اما در چهل سال قبل و در دهه‌ی 1930 یعنی دوران موج اول فمینیسم رخ می‌دهد که تلاش‌های فمینیسم برای آگاه کردن جامعه از حقوق زنان است. موضوع اصلی مبارزه زنان برای فرار از نقش‌های کلیشه‌ای است که آن‌ها را از نظر فکری محدود و سرخورده می‌کند. زنان از جامعه‌ای که تحت سلطه‌ی مردان بود جدا شده بودند و از ایفای نقش‌های مردانه و رفتارهای مردانه منع می‌شدند. زنانی که از مرزهای خود فراتر می‌رفتند به تحقیر نگریسته می‌شدند و ارزش‌شان را کم می‌کردند. این ذهنیت در تعاملات شخصیت‌های تماماً زن در ففو و دوستانش مشهود است و احساس تنهایی و انزوا را آشکار می‌کند.

    بنابراین مکان داستان متناسب با کانسپت (موضوع) آن در خانه‌ای روستایی در نیوانگلند انتخاب شده. این در خانه بودن به نقش محدود زنان و محبوس بودن و به دام افتادن آن‌ها هم از نظر جسمی و هم از نظر فکری در این دوره اشاره دارد. زنان هرچند ممکن است شاغل باشند، باز توقع جامعه‌ی مردسالار از آن‌ها انجام نقش‌های تعریف‌شده در خانه است. در این خانه طیفی از زنان زن گرد هم می‌آیند که در طول داستان برای هر کدام مسئله‌ای زنانه و کشمکش بین خودشان و با جامعه‌ی مردسالار آشکار می‌شود. زنانِ ناآگاه از این مسئله‌ی خود، در تلاش هستند تا مشخص کنند که چه کسی هستند و معنای زن بودن در یک جامعه‌ی مردسالار چیست. این‌که زنان محور داستان هستند و مردان در صحنه حضور ندارند هم قابل توجه است، چراکه این مبارزه‌ی داخلی زنان و مسئله‌ی زنان علیه زنان را برجسته می‌کند.

    ابزوردیسم

    از آن‌جایی که ففو و دوستانش فاقد پلاتی متعارف است، نمی‌توان برای آن درون‌مایه‌ی معینی در نظر گرفت، اما کانسپت‌های ففو و دوستانش نقش‌های جنسیتی، تمایلات جنسی، عشق بین زنان (لِزبیَنیسم)، لذت‌ها و فشارهای دوستی در میان زنان، جنون و از همه مهم‌تر به دام افتادن زنان در جامعه‌ای است؛ جامعه‌ای که در حال دست‌وپنجه نرم کردن با انقلاب جنسی‌ای است که از قرن پیش در جریان است. ایرنه از ففو و دوستانش برای بازنمایی مبارزه‌ی زنان علیه کلیشه زنانه استفاده می‌کند. هرگونه تعامل با شخصیت‌های مرد خارج از صحنه انجام می‌شود و هیچ شخصیت مرد ثابتی دیده نمی‌شود که نشان دهد زنان در حضور مردان چگونه رفتار می‌کنند.

    درعین‌حال همه‌ی شخصیت‌ها اصول فمینیستی را تجسم نمی‌کنند، بنابراین با این‌که نمایشنامه‌نویس و همه شخصیت‌ها زن هستند و تعامل بین شخصیت‌ها عمدتاً به مسائل مربوط به زندگی زنان مربوط می‌شود، برخی از منتقدان نمایشنامه را فمینیستی نمی‌دانند و اغلب فقط ابزورد شناخته می‌شود.

    ابزوردیسم معتقد است که ذهن انسان و جهان پیرامونش هیچ‌یک خالی از معنا نیستند؛ اما رابطه‌ی این دو و تناقض‌های ساختاری‌شان باعث معناباختگی می‌شود. بنابراین ابزوردیسم به تعارض بین تمایل همیشگی بشر برای جستجوی معنا در زندگی می‌پردازد که در آن ناتوان است. تئاتر ابزورد معمولاً افکار نویسنده را در مورد جنبه‌های غیرمنطقی و خفه‌کننده‌ی جامعه و فشارهای وارد بر افراد منعکس می‌کند و راه‌حلی برای آن ارائه نمی‌دهد. با این تعریف نمایشنامه‌ی ففو و دوستانش ابزورد است و زنانی را نشان می‌دهد که نادانسته و یا ناخواسته در زندگی و نقش‌هایشان به دام افتاده‌اند، به دست خودشان یا به دست دیگران.

    ففو احساس می‌کند در یک ازدواج ناخوشایند گرفتار شده، اما هنوز برای فرار از آن ناتوان است و به خاطر این ناتوانی از خودش انتقاد می‌کند.

    از طرفی موضوع تنهایی و ترک شدن هم در نمایشنامه دیده می‌شود. ففو احساس می‌کند در یک ازدواج ناخوشایند گرفتار شده و احساس تنهایی می‌کند، اما چون زن است، قدرت فرار از آن را ندارد و به خاطر این ناتوانی از خودش انتقاد می‌کند. پائولا مدتی پیش توسط معشوقش سیسیلیا ترک شده و سیندی هم از مردی جدا شده. جولیا با شلیک گلوله به یک آهو دچار تشنج و آسیب روحی شده و اکنون فلج است و در توهمات خود با مردی هم‌کلام شده و مورد آزار او قرار می‌گیرد.

    در پایان نمایشنامه صدای شلیک به گوش می‌رسد. این صدای شلیکِ ففو است که از ابتدا با تفنگی ساچمه‌ای درحال تیراندازی به شوهرش است و در آخرین تیراندازی خرگوشی را شکار می‌کند، اما پیشانی جولیا به طور مرموزی درحال خونریزی است؛ درست مانند اولین حادثه شکار که در دیالوگ‌ها از آن صحبت شده. سپس سر جولیا به عقب می‌افتد و به نظر می‌رسد که می‌میرد. جولیا نمادی از زنانی است که در راه خود به دام افتاده‌اند و حتی با شنیدن صدای شلیکی که آن‌ها را هدف نگرفته تسلیم می‌شوند و تن به مرگ می‌دهند.

    از طرفی این شلیک می‌تواند واکنش ابزورد ایرنه به سخن چخوف درباره‌ی ایجاز در نوشتن باشد که می‌گوید: «نباید تفنگ پری را بر صحنه ببریم، اگر کسی قصد شلیکش را ندارد. امید بیهوده دادن کار درستی نیست.»

    کتاب نمایشنامه فِفو و دوستانش
    اشتراک Email Telegram WhatsApp Copy Link
    مقاله قبلیافعی تهران؛ آبروی از دست رفتۀ منتقد فیلم
    مقاله بعدی زمین سبز و پرده نقره‌ای / دربارۀ دیالکتیک فوتبال و سینما
    پریسا جوانفر

    مطالب مرتبط

    داستان‌های فینیکس | ۱۵- رفیق

    Mojit

    درهم‌ریختگی زبان‌ها

    جین گَری

    نگاهی به داستان «ویزور» نوشته‌ی ریموند کارور

    آیلین هاشم‌نیا
    نظرتان را به اشتراک بگذارید

    Comments are closed.

    پیشنهاد سردبیر

    دان سیگل و اقتباس نئو نوآر از «آدمکش‌ها»ی ارنست همینگوی

    داستان‌های فینیکس | ۱- فیل در تاریکی

    گچ | داستان کوتاه از دیوید سالایی

    ما را همراهی کنید
    • YouTube
    • Instagram
    • Telegram
    • Facebook
    • Twitter
    پربازدیدترین ها
    Demo
    پربازدیدترین‌ها

    سکوت به مثابه‌ی عصیان | درباره‌ی «پرسونا»ی برگمان

    سمفونی خون و گلوله | یادداشتی بر فیلم جنگاوری به کارگردانی ری مندوزا و الکس گارلند

    رئالیسم اجتماعی در سینمای ایران

    پیشنهاد سردبیر

    لهجه من، هویت من: وقتی نژادپرستی زبانی خودش را پشت تمسخر پنهان می‌کند

    امیر گنجوی

    آن سوی فینچر / درباره فیلم Mank (منک)

    امین نور

    چرا باید فیلم‌های معمایی را چند بار دید؟ / تجربه تماشای دوباره فایت کلاب

    پریسا جوانفر

    مجله تخصصی فینیکس در راستای ایجاد فضایی کاملا آزاد در بیان نظرات، از نویسنده‌ها و افراد حرفه‌ای و شناخته‌شده در زمینه‌های تخصصیِ سینما، ادبیات، اندیشه، نقاشی، تئاتر، معماری و شهرسازی شکل گرفته است.
    این وبسایت وابسته به مرکز فرهنگی هنری فینیکس واقع در تورنتو کانادا است. لازم به ذکر است که موضع‌گیری‌های نویسندگان کاملاً شخصی است و فینیکس مسئولیتی در قبال مواضع ندارد.
    حقوق کلیه مطالب برای مجله فرهنگی – هنری فینیکس محفوظ است. نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

    10 Center Ave, Unit A Second Floor, North York M2M 2L3
    • Home

    Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.