Close Menu
مجله تخصصی فینیکسمجله تخصصی فینیکس

    Subscribe to Updates

    Get the latest creative news from FooBar about art, design and business.

    What's Hot

    جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | هارمونیِ ناتمام: تصویری براق و بی‌طپش از عشق در «تاریخچهٔ صدا»

    درباره ژانر ورزشی در سینمای ایران

    یک پنجره برای دیدن؛ ایرانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها | در دنیای تو ساعت چند است؟

    Facebook X (Twitter) Instagram Telegram
    Instagram YouTube Telegram Facebook X (Twitter)
    مجله تخصصی فینیکسمجله تخصصی فینیکس
    • خانه
    • سینما
      1. نقد فیلم
      2. جشنواره‌ها
      3. یادداشت‌ها
      4. مصاحبه‌ها
      5. سریال
      6. مطالعات سینمایی
      7. فیلم سینمایی مستند
      8. ۱۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۴
      9. همه مطالب

      سکوت به مثابه‌ی عصیان | درباره‌ی «پرسونا»ی برگمان

      ۱۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      «گناهکاران»؛ کلیسا، گیتار و خون‌آشام

      ۱۲ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      رئالیسم اجتماعی یا موعظه‌گری در مذمت فلاکت | نگاهی به فیلم «رها»

      ۱۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      حافظه در برابر استبداد | از سازه‌ی روایی تا زیبایی‌شناسی مقاومت

      ۲۰ فروردین , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | هارمونیِ ناتمام: تصویری براق و بی‌طپش از عشق در «تاریخچهٔ صدا»

      ۱ خرداد , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | زخم‌های بیدار در شب: انتقام ناتمامِ «یک تصادف ساده»

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | عقاب‌های جمهوری؛ هنر در بند تبلیغات حکومتی

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | آلفا: بدن استریل‌شده‌ی یک فاجعه‌ی جعلی

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      یک پنجره برای دیدن؛ ایرانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها | در دنیای تو ساعت چند است؟

      ۳۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      من ترانه، اورکای ایران زمین هستم | نگاهی به فیلم «اورکا» ساخته‌ی سحر مصیبی

      ۲۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      یک پنجره برای دیدن؛ کلاسیک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها | به بهانۀ ۷۵ سالگی فیلم «همه چیز درباره ایو»

      ۲۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      یک پنجره برای دیدن؛ ایرانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها | بن‌بست

      ۲۴ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      من با نینو بزرگ شدم | گفتگو با فرانچسکو سرپیکو، بازیگر سریال «دوست نابغه من»

      ۱۹ فروردین , ۱۴۰۴

      اعتماد بین سینماگر و نویسنده از بین رفته است | گفتگو با شیوا ارسطویی

      ۲۴ اسفند , ۱۴۰۳

      گفتگوی اختصاصی | نانا اکوتیمیشویلی: زنان در گرجستان در آرزوی عدالت و دموکراسی هستند

      ۲۳ اسفند , ۱۴۰۳

      مصاحبه اختصاصی | پرده‌برداری از اشتیاق: دنی کوته از «برای پل» و سیاست‌های جنسیت در سینما می‌گوید

      ۱۸ اسفند , ۱۴۰۳

      تاسیانی به رنگ آبی، کمیکی که تبدیل به گلوله شد | نگاهی به فضاسازی و شخصیت‌پردازی در سریال تاسیان

      ۱۴ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      سرانجام، جزا! | یادداشتی بر سه اپیزود ابتدایی فصل دوم سریال آخرین بازمانده‌ از ما

      ۱۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      سریال Andor: چگونه سال‌های «گنگستری» استالین جوان الهام‌بخش مجموعه‌ی جنگ ستارگان شد

      ۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      بازخوانی یک سریال ماندگار | قصه‌های مجید و قصه‌های کیومرث

      ۲۰ فروردین , ۱۴۰۴

      وقتی سینما قصه می‌گوید | نگاهی به کتاب روایت و روایتگری در سینما

      ۲۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      رئالیسم اجتماعی در سینمای ایران

      ۱۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      گزارش کارگاه تخصصی آفرینش سینمایی با مانی حقیقی در تورنتو

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      سینما به مثابه‌ی هنر | نگاهی به کتاب «دفترهای سرافیو گوبینو فیلم‌بردار سینما» اثر لوئیجی پیراندللو

      ۷ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      «رقصیدن پینا باوش»؛ همین که هستی بسیار زیباست

      ۲۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نصرت کریمی؛ دست‌ هنرمندی که قرار بود قطع‌ شود

      ۲۹ فروردین , ۱۴۰۴

      چرا ما می­‌خواهیم باور کنیم که جیم موریسون هنوز زنده است؟

      ۱۸ فروردین , ۱۴۰۴

      هم‌آواز نبود، آوازی هم نبود | نگاهی به مستند «ماه سایه» ساخته‌ی آزاده بیزارگیتی

      ۸ فروردین , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | هارمونیِ ناتمام: تصویری براق و بی‌طپش از عشق در «تاریخچهٔ صدا»

      ۱ خرداد , ۱۴۰۴

      درباره ژانر ورزشی در سینمای ایران

      ۳۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      یک پنجره برای دیدن؛ ایرانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها | در دنیای تو ساعت چند است؟

      ۳۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | زخم‌های بیدار در شب: انتقام ناتمامِ «یک تصادف ساده»

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | هارمونیِ ناتمام: تصویری براق و بی‌طپش از عشق در «تاریخچهٔ صدا»

      ۱ خرداد , ۱۴۰۴

      درباره ژانر ورزشی در سینمای ایران

      ۳۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      یک پنجره برای دیدن؛ ایرانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها | در دنیای تو ساعت چند است؟

      ۳۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | زخم‌های بیدار در شب: انتقام ناتمامِ «یک تصادف ساده»

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴
    • ادبیات
      1. نقد و نظریه ادبی
      2. تازه های نشر
      3. داستان
      4. گفت و گو
      5. همه مطالب

      جهنم‌گردی با آقای یوزف پرونک؛ نگاهی به رمان کوتاه «یوزف پرونک نابینا و ارواح مُرده»

      ۲۶ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نگاهی به داستان «گل‌ها» نوشته‌ی «آلیس واکر»

      ۲۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      درهم‌ریختگی زبان‌ها

      ۱۴ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نگاهی به داستان «ویزور» نوشته‌ی ریموند کارور

      ۱۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نگاهی به داستان «خانواده‌ی مصنوعی» نوشته‌ی آن تایلر

      ۲ فروردین , ۱۴۰۴

      شعف در دلِ تابستان برفی | درباره «برف در تابستان» نوشتۀ سایاداویو جوتیکا

      ۲۸ اسفند , ۱۴۰۳

      رازهای کافکا | نوشتهٔ استوآرت جفریز

      ۲۴ بهمن , ۱۴۰۳

      دربارۀ رمان «آنقدر سرد که برف ببارد» نوشتۀ جسیکا اَو

      ۱۸ دی , ۱۴۰۳

      داستان‌های فینیکس | ۱۷- وسواس

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      داستان‌های فینیکس | ۱۶- آئورا

      ۲۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      مرد خانه | داستان کوتاه از فرانک اُکانر

      ۲۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      داستان‌های فینیکس | ۱۵- رفیق

      ۱۶ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      اعتماد بین سینماگر و نویسنده از بین رفته است | گفتگو با شیوا ارسطویی

      ۲۴ اسفند , ۱۴۰۳

      هر رابطۀ عشقی مستلزم یک حذف اساسی است | گفتگو با انزو کرمن

      ۱۶ اسفند , ۱۴۰۳

      زمان و تنهایی | گفتگو با پائولو جوردانو، خالقِ رمان «تنهایی اعداد اول»

      ۷ اسفند , ۱۴۰۳

      همچون سفر، مادر و برفی که در نهایت آب می‌شود | گفتگو با جسیکا او نویسندۀ رمان «آنقدر سرد که برف ببارد»

      ۲۳ بهمن , ۱۴۰۳

      داستان‌های فینیکس | ۱۷- وسواس

      ۳۰ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      جهنم‌گردی با آقای یوزف پرونک؛ نگاهی به رمان کوتاه «یوزف پرونک نابینا و ارواح مُرده»

      ۲۶ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      وقتی سینما قصه می‌گوید | نگاهی به کتاب روایت و روایتگری در سینما

      ۲۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      داستان‌های فینیکس | ۱۶- آئورا

      ۲۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴
    • تئاتر
      1. تاریخ نمایش
      2. گفت و گو
      3. نظریه تئاتر
      4. نمایش روی صحنه
      5. همه مطالب

      گفتگو با فرخ غفاری دربارۀ جشن هنر شیراز، تعزیه و تئاتر شرق و غرب

      ۲۸ آذر , ۱۴۰۳

      عباس نعلبندیان با تفاوت آغاز می‌شود!

      ۱۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      او؛ اُگوست استریندبرگ است!

      ۲۸ فروردین , ۱۴۰۴

      کارل گئورگ بوشنر، پیشگام درام اکسپرسیونیستی 

      ۷ فروردین , ۱۴۰۴

      سفری میان سطور و روابط آدم‌ها | درباره نمایشنامه «شهر زیبا» نوشته کانر مک‌فرسن

      ۲۸ دی , ۱۴۰۳

      تاب‌آوری در زمانه فردگرایی | درباره نمایش «کتابخانه نیمه‌شب»

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نمایشی درباره زندگی سهراب شهید ثالث | درباره اجرای «فوگ غربت» به نویسندگی و کارگردانی نیما شهرابی

      ۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نمایشی که تمام تماشاگران را از حال می‌­برد

      ۳۰ فروردین , ۱۴۰۴

      اندکی عشق و کمی بیشتر اقتدارگرایی | درباره نمایش «هارشدگی» به کارگردانی پویان باقرزاده

      ۲۱ فروردین , ۱۴۰۴

      عباس نعلبندیان با تفاوت آغاز می‌شود!

      ۱۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      تاب‌آوری در زمانه فردگرایی | درباره نمایش «کتابخانه نیمه‌شب»

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نمایشی درباره زندگی سهراب شهید ثالث | درباره اجرای «فوگ غربت» به نویسندگی و کارگردانی نیما شهرابی

      ۱ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      نمایشی که تمام تماشاگران را از حال می‌­برد

      ۳۰ فروردین , ۱۴۰۴
    • نقاشی
      1. آثار ماندگار
      2. گالری ها
      3. همه مطالب

      پنجاه تابلو | ۴۶- جهان بی‌نقاب کریستین شاد

      ۲۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۵- جرج گروس: نقاشی از دل دادائیسم و آنارشیسم

      ۲۲ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۴- فلیکس نوسبام: نقاش هولوکاست

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۳- مردان برهنه از نگاه سیلویا اسلی

      ۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      فرانسیس بیکن؛ آخرالزمان بشر قرن بیستم

      ۲۱ دی , ۱۴۰۳

      گنجی که سال‌ها در زیرزمین موزۀ هنرهای معاصر تهران پنهان بود |  گفتگو با عليرضا سميع آذر

      ۱۵ آذر , ۱۴۰۳

      پنجاه تابلو | ۴۶- جهان بی‌نقاب کریستین شاد

      ۲۹ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۵- جرج گروس: نقاشی از دل دادائیسم و آنارشیسم

      ۲۲ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۴- فلیکس نوسبام: نقاش هولوکاست

      ۱۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      پنجاه تابلو | ۴۳- مردان برهنه از نگاه سیلویا اسلی

      ۸ اردیبهشت , ۱۴۰۴
    • موسیقی
      1. آلبوم های روز
      2. اجراها و کنسرت ها
      3. مرور آثار تاریخی
      4. همه مطالب

      در فاصله‌ای دور از زمین | تحلیل جامع آلبوم The Overview اثر استیون ویلسون

      ۱۷ فروردین , ۱۴۰۴

      گرمی ۲۰۲۵ | وقتی موسیقی زیر سایه انتقادات و مصالحه قرار می‌گیرد

      ۱۲ اسفند , ۱۴۰۳

      دریم تیتر و Parasomnia:  یک ادیسه‌ی صوتی در ناخودآگاه ما

      ۲ اسفند , ۱۴۰۳

      وودستاک: اعتراضی فراتر از زمین‌های گلی

      ۲۳ دی , ۱۴۰۳

      چرا ما می­‌خواهیم باور کنیم که جیم موریسون هنوز زنده است؟

      ۱۸ فروردین , ۱۴۰۴

      زناکیس و موسیقی

      ۲۷ دی , ۱۴۰۳

      چرا ما می­‌خواهیم باور کنیم که جیم موریسون هنوز زنده است؟

      ۱۸ فروردین , ۱۴۰۴

      در فاصله‌ای دور از زمین | تحلیل جامع آلبوم The Overview اثر استیون ویلسون

      ۱۷ فروردین , ۱۴۰۴

      گرمی ۲۰۲۵ | وقتی موسیقی زیر سایه انتقادات و مصالحه قرار می‌گیرد

      ۱۲ اسفند , ۱۴۰۳

      دریم تیتر و Parasomnia:  یک ادیسه‌ی صوتی در ناخودآگاه ما

      ۲ اسفند , ۱۴۰۳
    • معماری

      معماری می‌تواند روح یک جامعه را لمس کند | جایزه پریتزکر ۲۰۲۵

      ۱۴ فروردین , ۱۴۰۴

      پاویون سرپنتاین ۲۰۲۵ اثر مارینا تبسم

      ۱۶ اسفند , ۱۴۰۳

      طراحان مد، امضای خود را در گراند پَله ثبت می‌کنند | گزارشی از Runway مد شانل

      ۹ اسفند , ۱۴۰۳

      جزیره‌ کوچک (Little Island)، جزیره‌ای سبز در قلب نیویورک

      ۲۵ بهمن , ۱۴۰۳

      نُه پروژه‌ برتر از معماری معاصر ایران | به انتخاب Architizer

      ۱۸ بهمن , ۱۴۰۳
    • اندیشه

      جنگ خدایان و غول‌ها

      ۳۱ فروردین , ۱۴۰۴

      ملی‌گرایی در فضای امروز کانادا: از سرودهای جمعی تا تشدید بحث‌های سیاسی

      ۴ فروردین , ۱۴۰۴

      ترامپ و قدرت تاریخ: بازخوانی دیروز برای ساخت فردا

      ۶ بهمن , ۱۴۰۳

      در دفاع از زیبایی انسانی

      ۱۲ دی , ۱۴۰۳

      اسطوره‌ی آفرینش | کیهان‌زایی و کیهان‌شناسی

      ۲ دی , ۱۴۰۳
    • پرونده‌های ویژه
      1. پرونده شماره ۱
      2. پرونده شماره ۲
      3. پرونده شماره ۳
      4. پرونده شماره ۴
      5. پرونده شماره ۵
      6. همه مطالب

      دموکراسی در فضای شهری و انقلاب دیجیتال

      ۲۱ خرداد , ۱۳۹۹

      دیجیتال: آینده یک تحول

      ۱۲ خرداد , ۱۳۹۹

      رابطه‌ی ویدیوگیم و سینما؛ قرابت هنر هفت و هشت

      ۱۲ خرداد , ۱۳۹۹

      Videodrome و مونولوگ‌‌هایی برای بقا

      ۱۲ خرداد , ۱۳۹۹

      مسیح در سینما / نگاهی به فیلم مسیر سبز

      ۱۵ مرداد , ۱۳۹۹

      آیا واقعا جویس از مذهب دلسرد شد؟

      ۱۵ مرداد , ۱۳۹۹

      بالتازار / لحظه‌ی لمس درد در اتحاد با مسیح!

      ۱۵ مرداد , ۱۳۹۹

      آخرین وسوسه شریدر

      ۱۵ مرداد , ۱۳۹۹

      هنرمند و پدیده‌ی سینمای سیاسی-هنر انقلابی

      ۱۲ مهر , ۱۳۹۹

      پایان سینما: گدار و سیاست رادیکال

      ۱۲ مهر , ۱۳۹۹

      گاوراس و خوانش راسیونالیستی ایدئولوژی

      ۱۲ مهر , ۱۳۹۹

      انقلاب به مثابه هیچ / بررسی فیلم باشگاه مبارزه

      ۱۲ مهر , ۱۳۹۹

      پورن‌مدرنیسم: الیگارشی تجاوز

      ۲۱ بهمن , ۱۳۹۹

      بازنمایی تجاوز در سینمای آمریکا

      ۲۱ بهمن , ۱۳۹۹

      تصویر تجاوز در سینمای جریان اصلی

      ۲۱ بهمن , ۱۳۹۹

      آیا آزارگری جنسی پایانی خواهد داشت؟

      ۲۱ بهمن , ۱۳۹۹

      سیاست‌های سینما و جشنواره‌های ایرانی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      خدمت و خیانت جشنواره‌ها

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      اوج و حضیض در یک ژانر / فیلم کوتاه ایرانی در جشنواره‌های خارجی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      درباره حضور فیلم‌های محمد رسول اف در جشنواره‌های خارجی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      سیاست‌های سینما و جشنواره‌های ایرانی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      اوج و حضیض در یک ژانر / فیلم کوتاه ایرانی در جشنواره‌های خارجی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      درباره حضور فیلم‌های محمد رسول اف در جشنواره‌های خارجی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰

      ناشاد در غربت و وطن / جعفر پناهی و حضور در جشنواره‌های جهانی

      ۳۱ تیر , ۱۴۰۰
    • ستون آزاد

      نمایش فیلم مهیج سیاسی در تورنتو – ۳ مِی در Innis Town Hall و Global Link

      ۵ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      آنچه پالین کیل نمی‌توانست درباره‌ی سینمادوستان جوان تشخیص دهد

      ۳ اردیبهشت , ۱۴۰۴

      هر کجا باشم، شعر مال من است

      ۳۰ اسفند , ۱۴۰۳

      لهجه من، هویت من: وقتی نژادپرستی زبانی خودش را پشت تمسخر پنهان می‌کند

      ۱۴ اسفند , ۱۴۰۳

      کانادا: سرزمین غرولند، چسب کاغذی و دزدهای حرفه‌ای!

      ۱۱ دی , ۱۴۰۳
    • گفتگو

      ساندنس ۲۰۲۵ | درخشش فیلم‌های ایرانی «راه‌های دور» و «چیزهایی که می‌کُشی»

      ۱۳ بهمن , ۱۴۰۳

      روشنفکران ایرانی با دفاع از «قیصر» به سینمای ایران ضربه زدند / گفتگو با آربی اوانسیان (بخش دوم)

      ۲۸ شهریور , ۱۴۰۳

      علی صمدی احدی و ساخت هفت روز: یک گفتگو

      ۲۱ شهریور , ۱۴۰۳

      «سیاوش در تخت جمشید» شبیه هیچ فیلم دیگری نیست / گفتگو با آربی اُوانسیان (بخش اول)

      ۱۴ شهریور , ۱۴۰۳

      مصاحبه اختصاصی با جهانگیر کوثری، کارگردان فیلم «من فروغ هستم» در جشنواره فیلم کوروش

      ۲۸ مرداد , ۱۴۰۳
    • درباره ما
    مجله تخصصی فینیکسمجله تخصصی فینیکس
    مقالات سینما

    «جا ماندگان»، یک فیلم کریسمسی گرم و جذاب

    پرویز جاهدپرویز جاهد۲۸ آذر , ۱۴۰۲
    اشتراک گذاری Email Telegram WhatsApp
    اشتراک گذاری
    Email Telegram WhatsApp

    «جا ماندگان» ساخته الکساندر پین، یک فیلم کریسمسی گرم، شیرین و دوست داشتنی است. فیلمی انسانی و زیبا که متفاوت با فیلم‌های مبتذل و بی ارزش کریسمسی است که هر سال در هالیوود تولید می شود. هرچند معتقدم که هالیوود هنوز نتوانسته فیلمی به زیبایی «چه زندگی فوق العاده ای» فرانک کاپرا درباره کریسمس بسازد. «جا ماندگان»، اگرچه در سطح و اندازه فیلم کاپرا نیست اما به خاطر شخصیت پردازی درست و تم‌های انسانی اش فیلم تاثیرگذاری است. روایتی خطی و ساده درباره مقطع کوتاهی از زندگی معلم تاریخی به نام پل هانم است که در مدرسه شبانه روزی بارتون، نزدیک بوستون، درس می‌دهد و رابطه پر تنشی با شاگردانش دارد. او آدمی جدی، سخت‌گیر، تلخ و عبوس است که همه همکاران و دانش آموزان مدرسه از او نفرت دارند. او در ایام کریسمس که مدرسه تعطیل است مجبور می شود در مدرسه بماند تا از دانش‌آموزانی که والدین آنها نمی‌توانند آن‌ها را برای تعطیلات کریسمس و سال نو به خانه ببرند (جا ماندگان) مراقبت کند. «جا ماندگان» لحظه‌های کمیک جالبی دارد که بیشتر مدیون نوع بازی و ژست‌های کمیک پل جیاماتی است اما برخلاف آنچه گفته می‌شود فیلم کمدی محسوب نمی شود.

    فیلم با تنش بین بچه‌های مدرسه و پل شروع می‌شود که نمره‌های درسی پایینی به آنها می‌دهد. بچه‌ها از او به خاطر سخت گیر و عنق بودنش و به خاطر اینکه همیشه بوی بد ماهی می‌دهد متنفرند و او را برای چشمان لوچ و تنبل ‌اش مسخره می‌کنند. حالا بعضی از آنها باید تعطیلات کریسمس را با او در مدرسه بمانند و این حکم مجازات و بئدن در زندان را برای آنها دارد. بچه‌ها که از روی اجبار در مدرسه مانده اند زیر بار دیسیپلین سخت و نظامی پل نمی روند. اما جز دانش آموزی به نام انگس که چاره ای جز ماندن در آنجا ندارد، بقیه بچه ها که خوش شانس‌اند به کمک پدر یکی از بچه‌ها خیلی زود از آنجا می‌روند و از شر این معلم عنق خلاص می‌شوند. انگس، خانواده فروپاشیده ای دارد. پدرش در بیمارستان روانی است و مادرش می خواهد با مرد دیگری ازدواج کند و لذا انگس مزاحم آنها است و بهتر است ایام کریسمس را در مدرسه شبانه روزی بماند. فیلم‌های پین معمولا روایت زندگی خانواده‌های فروپاشیده یا در آستانه فروپاشی است. پل و انگس در مدرسه تنها نمی‌مانند بلکه مری، آشپز سیاه پوست مدرسه نیز با آنهاست. او سوگوار فرزند جوانش است که در جنگ ویتنام کشته شده. جوان باهوشی که به خاطر شغل مادرش(آشپزی مدرسه) در همین مدرسه درس خوانده و پس از فارغ‌التحصیل شدن فوراً به عنوان سرباز به ویتنام اعزام شده است. سه کاراکتر پل، انگس و مری یک وجه مشترک دارند. هر سه چیزهایی در گذشته از دست داده‌اند. هر سه خلاءهای عمیقی در زندگیشان احساس می‌کنند و این  آنها را به هم پیوند می‌دهد.آنها هر کدام تلاش می‌کنند به جای اینکه برای تغییر وضعیت خود تلاش کنند زندگی دیگری را تغییر دهند. پل در مدرسه ای درس می دهد که مخصوص فرزندان آدم های پولدار است و او که خود در زندگی محرومیت کشیده و از 15 سالگی تنهایی و بدون حمایت پدر و مادر بزرگ شده در ناخودآگاهش به آنها حسادت می‌کند و بخشی از رفتار آزاردهنده اش با آنها نیز به همین خاطر است. او به ثروتمندان بدبین است و می گوید که پولدارها براشون بچه های فقیر اهمیتی ندارند: “آنها گوشت دم توپ هستند. صداقت یک شعار است. اعتماد فقط اسم یک بانک است.” او آدم تنها و مردم‌گریزی است. هرگز ازدواج نکرده و از ارتباط با زن‌ها می‌پرهیزد. مری تنها زنی است که پل با او احساس راحتی می کند و حرف های دلش را با او می زند. او حتی این قدر شانس ندارد که زنی عاشق اش باشد. او خیال می کند خانم کرین همکار مدرسه اش که به او محبت می کند عاشق اش است اما در مهمانی کریسمس در خانه خانم کرین می فهمد که او پارتنر خودش را دارد و دنبال رابطه رمانتیک با او نیست.

    جا ماندگان

    برای پل دنیا جای تلخ و پیچیده‌ای است و به انگس می گوید که این وجه مشترک بین آنهاست. او به خانم کرین می‌گوید که به این دلیل به بچه‌ها درس می دهد چون می خواست در آنها تغییر ایجاد کند: “فکر می کردم که می‌توانم آنها را برای جهان آماده کنم حتی اندکی…اما جهان دیگر معنایی ندارد.” با این حال آشنایی و ارتباط نزدیک او با انگس باعث می شود که او بفهمد برخلاف تصورش همه بچه‌های مدرسه الزاما بچه های خوشبختی نیستند. در واقع این مری است که به پل توصیه می‌کند که این بچه پولدارهای مرفه مدرسه بارتون را بر اساس ظاهرشان قضاوت نکند، زیرا او نمی داند که آنها در زندگی چه مشکلات و دردهایی دارند.

    نیمه اول فیلم که در محیط مدرسه می گذرد خیلی کند و حوصله سر بر است. آدم فکر می‌کند که دوباره قرار است فیلمی از نوع «ویپلش»(شلاق) دیمین شزل و رابطه استاد بداخلاق واخمو و شاگرد زرنگ قربانی را ببینیم. اما الکساندر پین، با چرخشی که در فیلمنامه ایجاد می کند فضای فیلم را تغییر می‌دهد و ما را از تماشای یک فیلم خسته کننده نجات می دهد. شیطنت انگس و در رفتن استخوان کتف اش باعث می شود که فیلم مسیر دیگری پیدا کند و ما شاهد رابطه جدیدی بین معلم و شاگرد باشیم. حالا دیگر آقا معلم نقطه ضعف پیش شاگردش دارد چون به خوبی از او مراقبت نکرده و ممکن است به این خاطر از مدرسه اخراج شود و لذا مجبور است با او کنار بیاید و به ساز او برقصد هرچند پل اجازه نمی دهد که انگس پا را از گلیم خود فراتر گذاشته و با او احساس راحتی کند اما به تدریج یخ‌اش آب شده و رابطه بین آنها صمیمی تر می شود تا حدی که با هم به میخانه و مهمانی کریسمس می روند و پس از آن نیز با اصرار انگس راهی بوستون شده و باقی روزهای کریسمس و سال نو را در آنجا باهم می‌گذرانند. سفری که باعث می‌شود آنها شناخت بیشتری از هم پیدا کنند. پل با اکراه به این سفر تن داده و آن را در قالب سفری میدانی و تحقیقاتی برای خود توجیه می کند اما در نهایت به خاطر آن از کار برکنار می شود چرا که در حق انگس فداکاری کرده و مسئولیت سفر و دیدار او با پدرش در تیمارستان را به عهده می گیرد و با این کار در واقع دین اش را به انگس ادا می کند.

    در حالی که تمرکز اصلی فیلمنامه روی رابطه بین پل و انگس است، الکساندر پین، اعتدال را درباره شخصیت‌های فیلمش رعایت می کند و فضا و فرصت کافی به هر کدام از این سه شخصیت می دهد تا خود را به نمایش بگذارند. تماشاگر به تدریج با مری و پل خو می‌گیرد و با آنها احساس همدردی می کند. با حرکت فیلم به جلو، ابعاد انسانی این آدم ها ذره ذره برجسته تر شده و سمپاتی ما به آنها بیشتر می شود. لحظات عاطفی و ملانکولیک تاثیرگذاری در فیلم شکل می گیرد از جمله سکانس مهمانی کریسمس که پل می فهمد که خانم کرین عاشق او نیست و یا صحنه ای که مری با گذاشتن صفحه جاز مورد علاقه پسر از دست رفته اش در گرامافون، به شدت احساس تنهایی و اندوه می کند و پس از مصرف الکل زیاد دچار یک فروپاشی دلخراش می شود. همینطور صحنه تلخ ملاقات انگس با پدرش در بیمارستان روانی، پدری که دچار فراموشی، پارانویا و اسکیزوفرنی است و فرزندش را به سختی به یاد می آورد و خیال می کند پرستارها در غذایش سم می ریزند.

    جا ماندگان

    الکساندر پین، سعی کرده فضای دهه هفتاد آمریکا را به شکل واقع گرایانه ای در فیلم بسازد. رفتن پل و انگس به سینما و تماشای فیلم «بزرگمرد کوچک» آرتور پن با بازی داستین هافمن روی پرده بزرگ سینمایی در بوستون، تنها یک ارجاع سینه فیلی است و حال و هوای آن دوره و دهه هفتاد زندگی آمریکایی را ترسیم می کند. پین برای این کار حتی از شیوه تدوین فیلم های دهه هفتاد مثل استفاده از زوم و ترنزیشن‌هایی مثل دیزالو، فید و وایپ به جای کات استفاده کرده است. همینطور طراحی صحنه و لباس شخصیت ها که فضای آن دوره را تداعی می‌کند. موسیقی و ترانه‌های دهه هفتادی فیلم از خواننده هایی چون اندی ویلیامز و کت استیونز نیز نوستالژیک و یادآور آن دوره و فیلم‌های مستقلی چون «کابوی نیمه شب» است. اما اینها برای خلق حس و حال زمانه کافی نیست. فیلم پین برای این کار چیزهایی کم دارد و کاملا قانع کننده نیست. فیلم در پس زمینه جنگ ویتنام می گذرد و نشان می‌دهد که جنگ، جانِ فرزند جوان یک آشپز فقیر را گرفته و چه تاثیر ویرانگری بر روح و روان او گذاشته. ضمن اینکه فردای تیره ای برای همه بچه‌هایی که در آن مدرسه دارند درس می خوانند ترسیم می کند.اما هیچ نشانه ای از اعتراض عمومی به جنگ ویتنام در فیلم نیست آن هم در دهه هفتاد که اوج این اعتراضات در آمریکاست. به علاوه بوستون و ماساچوست در دهه هفتاد جزو مناطقی بودند که نژادپرستی و توهین به سیاهان در آنجا بسیار رایج بود اما فیلم هیچ اشاره ای به این موضوع نمی کند و مری راحت همراه با انگس و پل سفر می کند و با آنها به رستوران‌های شیک می رود. درواقع از آن نگاه انتقادی طنزآمیز پین به جامعه آمریکا در این فیلم خبری نیست و به جای آن تمام تلاش پین صرف خلق درامی با رگه‌های انسانی و عاطفی قوی و به شدت تاثیرگذار شده و بازی‌های درخشان بازیگران فیلم به ویژه پل جیاماتی به خلق این فضای عاطفی عمیق کمک زیادی کرده است. .

    الکساندر پین، داستان گویی قهار و استاد ساختن درام‌های خانوادگی و خلق رابطه‌های پدر فرزندی است و نمونه‌های درخشان آن را در فیلم‌های «نبراسکا» و «نوادگان» دیدیم. او بار دیگر تسلط اش را بر کارگردانی و گرفتن بازی‌های  پر احساس قوی از بازیگران و خلق لحظه‌های عاطفی و ملانکولیک عمیق در این فیلم به نمایش گذاشته است. پل جیاماتی که قبلا در «جاده‌های فرعی» الکساندر پین درخشیده بود، اینجا سنگ تمام می گذارد و در نقش این معلم جدی و عبوس و تنها عالی ظاهر می‌شود و به حق سزاوار جایزه اسکار امسال است. دنیای داستان‌های الکساندر پین، دنیای مردان است و زنان در آن اغلب نقشی فرعی و حاشیه‌ای دارند اما در این فیلم او با افزودن شخصیت مری (با بازی خوب داواین جوی رندالف) جو مردانه سنگین داستان را شکسته و روح زنانه زیبایی وارد آن کرده است.

    الکساندر پین جا ماندگان
    اشتراک Email Telegram WhatsApp Copy Link
    مقاله قبلیاعلام برندگان جشنواره فیلم کوروش تورنتو ۲۰۲۳
    مقاله بعدی عاشقانه‌ای برای فتح تاریخ / درباره «ناپلئون» ساخته ریدلی اسکات
    پرویز جاهد

    مطالب مرتبط

    جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | هارمونیِ ناتمام: تصویری براق و بی‌طپش از عشق در «تاریخچهٔ صدا»

    امیر گنجوی

    درباره ژانر ورزشی در سینمای ایران

    رضا‍ صائمی

    یک پنجره برای دیدن؛ ایرانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها | در دنیای تو ساعت چند است؟

    سحر عصرآزاد
    نظرتان را به اشتراک بگذارید

    Comments are closed.

    پیشنهاد سردبیر

    دان سیگل و اقتباس نئو نوآر از «آدمکش‌ها»ی ارنست همینگوی

    داستان‌های فینیکس | ۱- فیل در تاریکی

    گچ | داستان کوتاه از دیوید سالایی

    ما را همراهی کنید
    • YouTube
    • Instagram
    • Telegram
    • Facebook
    • Twitter
    پربازدیدترین ها
    Demo
    پربازدیدترین‌ها

    جشنواره فیلم کن ۲۰۲۵ | هارمونیِ ناتمام: تصویری براق و بی‌طپش از عشق در «تاریخچهٔ صدا»

    درباره ژانر ورزشی در سینمای ایران

    یک پنجره برای دیدن؛ ایرانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها | در دنیای تو ساعت چند است؟

    پیشنهاد سردبیر

    لهجه من، هویت من: وقتی نژادپرستی زبانی خودش را پشت تمسخر پنهان می‌کند

    امیر گنجوی

    آن سوی فینچر / درباره فیلم Mank (منک)

    امین نور

    چرا باید فیلم‌های معمایی را چند بار دید؟ / تجربه تماشای دوباره فایت کلاب

    پریسا جوانفر

    مجله تخصصی فینیکس در راستای ایجاد فضایی کاملا آزاد در بیان نظرات، از نویسنده‌ها و افراد حرفه‌ای و شناخته‌شده در زمینه‌های تخصصیِ سینما، ادبیات، اندیشه، نقاشی، تئاتر، معماری و شهرسازی شکل گرفته است.
    این وبسایت وابسته به مرکز فرهنگی هنری فینیکس واقع در تورنتو کانادا است. لازم به ذکر است که موضع‌گیری‌های نویسندگان کاملاً شخصی است و فینیکس مسئولیتی در قبال مواضع ندارد.
    حقوق کلیه مطالب برای مجله فرهنگی – هنری فینیکس محفوظ است. نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

    10 Center Ave, Unit A Second Floor, North York M2M 2L3
    • Home

    Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.