مطالب مقالات

از ضرورت‌های سینمای ایران، گریز از پایتخت و فیلم‌سازی در جغرافیای محلی است. توجه به زبان بومی و محلی بخشی از مخاطبان را جذب می‌کند

مسائل اجتماعی را بازنمایی می‌کنند. از این حیث می‌توان از چند منظر به نسبت سینمای ایران و جامعۀ ایرانی در دهه شصت پرداخت

هانس ریشتر گفته است که دوربین هنوز «چیزی عجیب برای او» بوده و این تبلیغات کوتاه که از اوایل سال ۱۹۲۶ به صورت هفتگی تولید می‌شد

در این مطلب بررسی تطبیقی داستان کوتاه «آدم‌کش‌ها»ی ارنست همينگوی و فیلم نوآر «آدم‌کش‌ها» ساختۀ رابرت سیودماک انجام شده است

چه کسی به فیلم مستند نیاز دارد؟ چرا فیلم‌های مستند را تماشا می‌کنیم؟ برای اینکه آنها اغلب و نه همیشه شگفت‌انگیزند

وارد خلاء شو تجربه شگفت انگیز گاسپار نوئه در رفتن به درون انسان و تجربه مرگ، فیلم درخشانی است از حیث مضمون و توانایی فیلمساز در پرداخت آن

ژرمن دولاک، فیلمساز برجستۀ فرانسوی، بیشتر به خاطر کمک‌های چشمگیرش به جنبش‌های فیلم امپرسیونیستی و سوررئالیستی مشهور است

پایان‌بندی فیلم «کیک محبوب من»، مخاطبان فیلم را به دو گروه موافق و مخالف تبدیل کرد که البته آن را می‌توان در چند طیف طبقه‌بندی کرد

سینمای مستند در آغاز به مثابه یک ابزار آموزشی بود و مخاطب انتظار یادگیری چیز جدیدی از آن داشت، خواه کرال سینه مرد اجنبی خواه طواف خانه حق

وحید وکیلی‌فر با تابور، گرایش استتیک تازه‌ای را در سینمای ایران نمایندگی می‌کند؛ گرایشی که تفاوت‌های اساسی سینمای به ظاهر اجتماعی ایران دارد